dudniąc
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... z odrętwienia: wielkie, jednostajne szumy, po których - jak po moście - dudniły zwaliste, potężne poryki.
Otrząsnął z siebie resztki snu na jawie... - ... pożogą dzielnicy. Panował tu cmentarny spokój i cisza, w której dudniły ostro kroki patrolujących żandarmów i grzmiały wielkim echem pojedyncze strzały...
- ... z kapslem na gumowej uszczelce. Te kapsle, podrzucane do góry, dudniły o butelkę.
- Był to rodzaj oranżady?
- Raczej lekko gazowany, słodzony... - ... przygięci, na czworakach chyłkiem, dopiero w żarze dziedzińca prostowali grzbiety, dudniły ich bose stopy o kamienie.
- Nam powiedziano, że sab już...
- ... Patrzyłem na Basię z możliwie naturalnym uśmiechem, ale kroki żandarmów dudniły mi aż w mózgu.
- Piękny mamy listopad - powiedziałem.
Żandarmi byli... - ... na nielicznych przechodniów stąpających uroczyście w rytm werbli, które wciąż dudniły w korytarzach. Niedaleko szpitala doleciał go zapach dwóch idących za...
- ... i kołatała. Tuż nad głowami był chór, w którym organy dudniły basem - bu-bu-bu.
Nazajutrz wszyscy, kto miał być na... - ... choć przed nimi majaczył już zbawczy las, za nimi wciąż dudniły kopyta. Koń stęknął, potknął się, ale biegł i może udałoby...
- ... teraz bezgłośnie, wpełzali w twoją ulicę i tylko ich kroki dudniły, dźwięczały, budziły echa w bramach i podwórzach.
Podeszli... Możesz już... - ... do bufetu. Robiło się cicho - w całej tej części "Pacyfiku" dudniły echa. Wicek gwizdał na korytarzu, a jedna z najmłodszych dziewcząt...
- ... rozpływał w zapadającym szybko zmierzchu, zapalały się światła stacyjne, głucho dudniły przetaczane wagony z węglem. Lewandowski w starym fotelu kurczył się...
- ... na most kolejowy, niedaleko ulicy Avezzano. Most się trząsł. Pociągi dudniły. Po drodze do domu zewsząd wrzaski, nawoływania, radiowa muzyka. Porzuciłem...
- ... później dołączyły się inne głosy, biegłem więc korytarzem, za mną dudniły jakieś kroki, przepychałem się przez stłoczoną grupę ludzi, rozstępujących się...
- ... odezwały się dzwony. Głuchy dźwięk niósł się nad dachami domów, dudniły szyby. Kościelny całym ciężarem wieszał się na grubej linie i...
- ... jego przyjazd - doznała takiego wstrząsu jak nigdy dotąd. Niecierpliwe kroki dudniły już po schodach, gorączkowo otwierano drzwi od przedpokoju, potem Róża...
- ... Obudziła się w słabym świetle dnia... Nad ulicą przelatywały samoloty, dudniły niedalekie wybuchy bomb, dom trząsł się, dygotał...
Julia wybiegła w... - ... przez morze sine,
aby obrócić
kraj ten w perzynę.
Głucho dudniły werble bębnów. Truchlało serce młodego latarnika. Rzucał niespokojne spojrzenia to... - ... a nie to, co pokazywano mu w kronikach filmowych czy dudniono w radio.
Kazimierz jeszcze wierzył, idealistyczną wiarą inteligenta, który miał... - ... Evity wzbudzi protesty i nie mylili się, bo już wkrótce dudniono o tym na mównicy argentyńskiego parlamentu. Na szczęście młodzież latynoska...