dziadzia
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... Krew spieniona bulgotała na brodzie, na piersiach, na koszuli świątecznej Dziadzi Linsruma.
- Jezus Maria! Jezus Maria! - krzyknęła Babka. Całym ciałem uderzyła... - ... chorobę miłości do panny Leopard.
Zygmunt mówi poufnym tonem do Dziadzi:
- Przez cały czas patrzy na ciebie. Już nie ujdziesz jej... - ... im Dziadzię. Uściśnięto sobie dłonie. Bove uprzejmie odezwał się do Dziadzi:
- Znam pana już od kilku lat z widzenia i ze... - ... obok mnie, pogadamy.
Lucjan położył się, przypalił papierosa od fajeczki Dziadzi. O całym zajściu zapomniał, bowiem w tej chwili myśli jego...
- ... otworzył nawet oczu. Głowa jego chwiała się bezwolnie nad ramieniem Dziadzi.
- I co mu jest? - spytał pan Staś chrypliwym głosem.
- Bóg... - ... wysiłkiem uniósł powieki i ujrzał tuż nad sobą siwą głowę Dziadzi Linsruma, który w milczeniu przywracał go do przytomności. Z tyłu...
- ... wyszedł gdzieś z samego rana. Student udał, że nie widzi Dziadzi nacierającego sobie ciało wodą kolońską, lecz skoro zobaczył go nakładającego...
- ... Polek podszedł do ściany, zdjął dyscyplinę rzemienną i zaniósł ją Dziadzi na kolana.
13. Deszcz ustał dopiero nad ranem. Kiedy Polek... - ... Polka, który zamknąwszy powieki, oparł zimną głowę o cienkie ramię Dziadzi. Kiedy mijali sklep, wyszedł na ganek baptysta, zamykając Biblię. Oparł...
- ... ciała, krzyk i trzask drzwi. Mieciek wrócił i zaczął wymyślać Dziadzi:
- Skądżeś się pan tu wziął z tym łachudrą. Do nagłej... - ... z wzrokiem, skierowany był, i to ostro, właśnie w stronę Dziadzi. Jej oczy wyrażały jednocześnie wzgardę i tkliwość. Lucjan i Zygmunt...
- ... jednak zdrowo i głośno, bez odrobiny histerii.
Lucjan wrócił do Dziadzi.
- Dałeś mu?
- Słyszałeś przecie.
- No, to kładź się obok mnie... - ... leniwie nagłymi szarpnięciami w dół, widział też koślawe zatyłki butów Dziadzi i czyste, jakby umyte mlecze po bokach ścieżki. Potem uniósł...
- ... pochodu przyłączyła się za to Zazula. Szła ochoczo przy nogach Dziadzi, topiąc się w suchym jak pył piachu drogi. W wielu...
- ... ciekawości. Polek milczał. Głowa jego chwiała się bezwładnie na ramieniu Dziadzi. Twarz miał tak przejrzystą, że, zdawałoby się, widać w niej...
- ... dzieciństwa czytywane i na pamięć umiane przeróżne, pełne grozy wiersze "Dziadzi". To o tym dziecku, które wystawiało rączkę z mogiły, aby...
- ... żeby unieśli się nagłym gniewem. Lecz oni tylko patrzyli, a Dziadzi Linsrumowi drgały jakoś dziwnie siwe obwisłe wąsy, zieleniejące przy końcach...
- ... upalnym latem i ulami w sadzie. Wyjęła też pomiętą koszulę Dziadzi, w której Polek odbył podróż do starego znachora. Pomogła mu...
- ... krępuj się, dziecko.
- Nie.
- Kwas jest dobry. Z jabłkami.
- Nie. Dziadzia powrócił do modlitw. Mozolnie i z uwagą odczytuje archaiczne wersety... - ... coś, co nie można by nazwać snem człowieka szczęśliwego.
Nazajutrz Dziadzia i Zygmunt mieli ponure twarze, kręcili się leniwie po mieszkaniu...
