kopyto
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... okolicznych polach dymiących od pożarów, od wybuchających szrapneli, rozrytych końskimi kopytami szarżującej kawalerii.
Byłbym wszystko zwalił na karb przywidzenia, sennego zmęczenia... - ... skargi. Zegar szczękał szkliście wahadłem, w oborze krowy uderzały głucho kopytami o bale podłogi. Taka pora jest najgorsza. Znajome, poczciwe sprzęty...
- ... zachęcany jest do ruszenia z miejsca, tym bardziej zapiera się kopytami w ziemię. O wiele za późno poznał bezmiar swojej głupoty...
- ... wtoczył się w wąską Nicolaistrasse i pozwolił koniowi ledwo przebierać kopytami w śniegu zmieszanym z końskim nawozem. W okienkach narożnego domu...
- ... że mój umarł, zanim zdążył nim zostać?
Klacz łupnęła przednimi kopytami o ziemię, zarżała, stanęła bokiem, jakby każąc się podziwiać. Ciri... - ... mundurach i po cywilnemu. Na zrytym gąsienicami czołgów, kołami samochodów, kopytami i czymże jeszcze podjeździe wojskowe łaziki. Kierowcy drzemią. Głowy oparte...
- ... tabun dziczał, ogiery gryzły się, stawały naprzeciw siebie dęba, waliły kopytami. Grzywy miały pełne bodiaków i czepliwych kulek łopianu, nawet ich...
- ... ani chłopiec, strzelający zza płotu, ani rumak, który tratuje ognistymi kopytami ani nauczyciel polskiego, ani Winicjusz, ani tuberozy. To była Róża...
- ... Za nią zadudniły kroki następnych. Potem ruszyły tabory. Kurz wzniesiony kopytami koni i nogami pieszych wzniósł się wysokim słupem. Spartakus cofnął...
- ... nim nadążał, koń wciąż boczył się, opierał, chrapał niespokojnie, miażdżył kopytami bedłki i surojadki. Wysłany grubym dywanem zbutwiałych liści grunt zaczął...
- ... rozglądał się po gospodarsku dokoła. Wreszcie rzekł niedbale:
- Ledwo ruszam kopytami. Dali mnie po dupie moczonymi wierówkami za wczorajsze. A tobie... - ... Tam się bajka ta rozgrywa.
Za siedmioma jeziorami
Kozioł dzwoni kopytami.
Kiedy pierwszy raz zadzwoni,
Biegnie siedem białych koni.
Gdy zadzwoni... - ... mały, z leciwego rabbiego żaden. Choć chuderlawa kobyła zawzięcie tłukła kopytami w nadgniłe bale i parła na chomąto, posunęli wóz ledwie...
- ... wracał do domu Pluska na swoim wozie. Koń ciężko miesił kopytami sypki jak popiół piasek, furman kiwał się miarowo do przodu...
- ... coś to miał być język niemiecki. Agnus jednak zaparł się kopytami, absolutnie nie chciał się zgodzić. Przypomniał że miał już z...
- ... niż usłyszeli. A zobaczyli białe rozbryzgi wody, pieniącej się pod kopytami koni szarżujących na nich korytem Węży. Dopiero potem dostrzegli sylwetki...
- ... pogrzebach. Kucyk potrząsał krótko przystrzyżoną grzywą, dokuczały mu bąki, bił kopytami w czerwoną glinę spękaną od suszy, aż pryskały grudy. Czekali...
- ... naokoło szum ogromny. Świerki jak rżysko łamać się będą pod kopytami naszych wierzchowców; wielkie głazy polecą ze szczytów jak drobne kamyki...
- ... przypominając sobie, jak pod ich wyrzynającymi się rogami, pod twardniejącymi kopytami pękają sztachety, sypią się drzazgi z desek, zlatuje kora z...
- ... długi czas po śmierci.
Och, to wiem, że umarłem z kopytami.
Agonię mam poza sobą.
A tu tworkowski rajski ogród.
Smyczki...
