kopyto
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... okien. Zmęczone, z żałośnie sflaczałymi wymionami, chwiały się na słabych kopytach. Deszcz powoli ustawał, bębniąc ostatnie akordy dwudniowej pieśni. Na moment...
- ... szukacie? To macie szczęście. Rwał na północ, co sił w kopytach. Ledwo zdołałem go zatrzymać.
Jeden z przybyszów, wielki brodacz, przyjrzał... - ... wypadł kundel, zaniósł się szczekiem, uwijając się tuż przy przednich kopytach klaczy Iskry. Elfka potrząsnęła bujną grzywą ciemnych włosów, obróciła konia...
- ... dobrze martwe konie o wzdętych brzuchach i wyciągniętych ku niebu kopytach. Białe plamy okazały się być ludźmi odartymi z mundurów. Nie...
- ... Schmiedebrücke. Przygarbiony węglarz prowadził za uzdę chudego konia, który powłóczył kopytami z takim trudem, że ciągnięty przez niego furgon z węglem...
- ... wytaczają się ciężkie towarowe platformy, ciągnione przez potężne perszerony, grzmocące kopytami w deski nad rynsztokiem. A trzeba jeszcze przejść na drugą...
- ... grobli. Serce kilkakrotnie zamierało mu, gdy grobla osuwała się pod kopytami. Ale udało się.
Pościg też wpadł na groblę, ale aż... - ... końcem pieszni. Kiwała głową, zapamiętując. Klacz na brzegu jeziora waliła kopytami w grudę, prychała, buchała parą z chrap.
Patrzył, jak oddala... - ... cały świat. Mylą zapewne Ziemię z tysiącem innych planet - pod kopytami żubrzyc jest ona jedynie małym kamyczkiem zagubionym w trawie Kosmosu...
- ... to większą stromiznę. Skończył się Czarny Las, skończyły bukowiny, pod kopytami zazgrzytał wapień i gnejs, zastukał bazalt. Na zboczach jarów wyrosły...
- ... po wczorajszym deszczu stały kałuże, które szeroko rozpryskiwały się pod kopytami konia.
- Słuchaj, Adasiu - powiedziała nagle matka, głaszcząc mnie po twarzy... - ... może dziesięć minut, aż zostały na ziemi przednie nogi z kopytami, łeb z grzywą, czerwona wstążka, ogon i flaki, ale po...
- ... miały paszy. Obgryzały pospołu z bydłem spłachetki nadzielonych pastwisk, ryły kopytami rżyska. Łąki dzieliły wstążki przeciągnięte od palika do palika, sznurki...
- ... żebro. A jeśli nie zginąć, to wjechać na koniu depczącym kopytami pęki białych i czerwonych róż.
Oto Jacek ukradł pistolet i... - ... nie sięgające
im brzucha i pędziły nie zmniejszając szybkości,
rwąc kopytami gałęzie i liście. Sheri dotrzymywał
im kroku skacząc wysokimi łukami... - ... gniadosz łypnął na niego zalęknionym okiem, cofnął się, ciężko bijąc kopytami, krusząc czerepy, miednice i piszczele. Stopa Reynevana uwięzła między połamanymi...
- ... mierzył wzrostem z klaczą, która znów stanęła dęba zawisając przednimi kopytami nad głową śmiałka, zamknąłem oczy, a za moment było tam...
- ... niemal spadając w przechyleniu do wasążka.
Konie prychając i ryjąc kopytami błonie, aż pecyny ziemi i darni przelatywały im nad łbami... - ... rangi i nazwiska rosyjskim charakterem pisma ponad głowami, a pod kopytami nieczytelne już imiona koni. Po wyjściu z wojska osiadł na...
- ... w nieba wgryza się oczy,
Jeleniom rogi płoną,
Ziemię rwą kopytami,
Prują przestrzeń czerwoną.
Pieką się w ogniu buki,
Sosny kwitną...
