pobłażliwie
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... nie moglibyśmy pogawędzić trochę. Ot, zamienić słów kilka.
Uśmiechnęła się pobłażliwie. Szli razem.
- No, tak, zamieńmy więc te parę słów, skoro... - ... że mam najlepszy wzrok z całej
klasy.
Marian uśmiechnął się pobłażliwie. Julek zdał sobie sprawę, że powiedział coś
głupiego i że... - ... bezpowrotnie wzgardliwej niechęci i jęło patrzeć na niego z sympatią, pobłażliwie, a niekiedy wręcz nawet z podziwem i uznaniem.
Jedna tylko... - ... dorosłego?" - upewnił się.
"Dlaczego nie?"
"Zacznę, jak będziesz duży" - przekazał pobłażliwie.
"Już jestem duży" - odparłem chłodno. Słony zmierzył mnie wzrokiem i...
- ... zbytnio, wypił nawet z Bove na "ty" i dalej wysłuchiwał pobłażliwie jego plotek. Żonę traktował wyniośle i grzecznie.
Dziadzia kończył właśnie... - ... cię lubi.
- Przystojny był z niego mężczyzna - uśmiechała się teraz pobłażliwie na wspomnienie niewiernego zięcia. - I elegancki. Nigdy nie zapomniał o... - ... naprawdę zyskowna zamiana, siew,
który przyniósł plon stokrotny. Uśmiechał się pobłażliwie na myśl o swym dawnym niedowiarstwie. Ze wzgórz butnie
patrzyły... - ... Jutro po śniadaniu zbieramy się w szałasie.
Paragon uśmiechnął się pobłażliwie.
- Ja, panie nadinspektorze, proszę o urlop. - O urlop? - zdziwił się... - ... okazji - to mi jakoś tak... głupio.
- Tuta timens - powiedziała Laura pobłażliwie.
- Wergiliusz - palnęła Pyza bez namysłu, wyzywająco patrząc na siostrę.
- Zgadza... - ... spod Twej wykwitły ręki.
Stwórca świata uśmiechnął się na to pobłażliwie.
- Jeżeli chcesz koniecznie (umiłowanemu aniołowi czegóż by w dobroci ojcowskiego... - ... na drabinie wiadrze.
- Ach, wszak to zwykła, dziewicza przekora - rzekł pobłażliwie i machnął pędzlem po dykcie. - Lecz jakże okrutna! - dodał z... - ... chodzi...
- Jak to? O twoją pracę nie chodzi? Starszy pan pobłażliwie się uśmiechnął:
- Miało się, wie pan, kiedyś różne ambicje. Praca... - ... umiałam się na to zdobyć.
- Mam wszystkie słowniki - doparł Bobuś pobłażliwie. - Kulturalny człowiek powinien dać sobie radę z każdym językiem.
- Jeszcze... - ... zechciała nagle koniecznie
wiedzieć.
Wzruszył ramionami.
- To specjalność dziewczyn - odpowiedział
pobłażliwie, z obojętnością, na jaką go
było stać.
- Wcale nie! - rzuciła... - ... ziemska jest w końcu tak mała i tak ograniczona... - dodał pobłażliwie tłusty.
- Drobnostka - powiedziałam życzliwie. - Uwielbiam podróże. A więc?
- Do pewnego... - ... za to w rzeczach mniej ważnych. - Jest nieprawdopodobnym bałaganiarzem - mówi pobłażliwie Piotr Abrolat. Ten terminator na bieżni i zabójczo konsekwentny biznesmen...
- ... monstra jak ta kanalia!
Wskazuje na Morbidetta, który uśmiecha się pobłażliwie
i ironicznie. Wahazar ogląda się.
LUBRICA
do Scabrosy
Po co... - ... Szybko się podsunął. - Będzie policzone ! Pierwszy kapłan zamilkł, zwiesił twarz. Pobłażliwie odepchnął charłaka, który porzuciwszy pod ścianą chleb i blaszaną miskę...
- ... swe samopalne wiersze. Zdziwieni górale omotani w baranie kożuchy, spoglądali pobłażliwie na zwariowane świszczypały w cienkich paltotkach, ryczące piosenki i wymachujące...
- ... pytała zaraz na klatce schodowej. - Czy też burżuj?
- Inteligent. Inteligent - pobłażliwie hamowała ją Aleksandra. - Jego ojciec sympatyzował z nami.
To "Dorota...
