Parametry wyszukiwania

W kontekście wyrażenia
Długość cytatu
przygniatający
Znaleziono 84 wyniki.

Korpus Języka Polskiego PWN

Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
  • ... podświadomie poszukuję osób, które przy mnie mogłyby się oczyścić, pozbyć przygniatających je ciężarów, kiwam głową, potwierdzam, wszystko potwierdzam, dam sobie wmówić...
  • ... i mieć świadomość, że nikogo, absolutnie nikogo na tym wielkim, przygniatającym świecie nie zna się osobiście. Kiedyś śpiewałem taką piosenkę, yryl...
  • ... który góry przeżywał po swojemu. Setki razy zlany potem pod przygniatającym ciężarem, metr po metrze mozolnie piął się w górę ścieżką...
  • ... u nich znaleźć. Twierdziłbym również, że ciężarem samotności, tak tragicznie przygniatającym człowieka ostatnich lat, człowiek dobrowolnie sam siebie obarczył, co więcej...
  • ... człowiekiem. Jutro zwalą się na mnie całą swą mocą, całym przygniatającym ciężarem - telefony, depesze, listy, czeki. Bezlik, otchłań obowiązków. Ludzie znani...
  • ... dotyczyło de la Croix, był to kac potwór, kac monument. Przygniatał teologa ciężką dłonią, z drobną pomocą grawitacji wciskając wielkie cielsko...
  • ... I ten ton nie znoszący sprzeciwu. To był Leszek D. Przygniatał ją ciężarem swoich 80 kilogramów, jedną ręką zasłaniał jej usta...
  • ... kierowca ojca, zresztą i tak nie mogliby rozmawiać przy świadku.
    Przygniatał ją taki ciężar, że uginała się pod nim jak pod...
  • ... i ciężki, pocił się i kleił, kłuł Lilith łokciami lub przygniatał ją tak, że nie mogła oddychać. W każdym razie pierwsza...
  • ... jak człowiek. By przy tobie był wolny. Byś go nie przygniatał swoją osobowością. Ale i ty nie pozwól, by otoczenie cię...
  • ... całym ciężarem; wyładowany żelastwem plecak odchylał do tyłu, to znów przygniatał tak, że trudno było się podnieść. Wreszcie ostra grzęda u...
  • ... i każda gruda nabrzmiałego żalu... Miazga przysypywała duszę Teraz już przygniatała wszystko groźna, posępna beznadziejność... Nieodwołany, możny gniew miażdżył nędzną a...
  • ... się ostrzegawczy trzask szczęk. Ciężkim butem, cięższym od jarzma zarazy, przygniatała go bezsilność.
    Towarzysz Jacques Laval, kapitan Czerwonej Gwardii Republiki Radzieckiej...
  • ... ich sobą przygniatałem w obawie przed utratą, a im bardziej przygniatałem, tym bardziej i ostatecznie traciłem, jakbym bycie własną ofiarą, ofiarą...
  • ... nadgarstki. Jeszcze silny ruch tułowiem i tym razem to ja przygniatałem go sobą. Poczułem znajomy przyjemny zapach perfum. Pachnący loczek włosów...
  • ... zauważałem oddalanie się tych, których obdarowywałem, tym bardziej ich sobą przygniatałem w obawie przed utratą, a im bardziej przygniatałem, tym bardziej...
  • ... górę to coś,
    co zmęczone i bezsilne waliło w dół,
    przygniatało
    je.
    - Dupek, gnojek, sflaczały nieboszczyk - zachrypiał
    zardzewiałym śmiechem Adam.
    - Chodź...
  • ... co się ze mną działo przez moment... Jakby mnie coś przygniatało... Czułem bezradność, bezsilność...

    Wisia do Pauliny:

    - Żal mi ciebie, życzę...
  • ... nieruchomy i apatyczny. Wszystko, co się działo na zewnątrz niego, przygniatało go nadał swą zabójczą wyrazistością, jaskrawością, raziło oczy, słuch, powonienie...
  • ... jak my? Bezlitosny, a może po prostu bezsilny wobec nas?
    Przygniatały ją te pytania, przytłaczały, dusiły. Zaciskała zęby i zabierała się...
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego