rozczulić
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... Zupa z czarnej mąki i otrębów.
- Aaaa... zupka... - powiedział z rozczuleniem. - Zupka... Cóś jak łazanki, tylko malusieńkie... - i śmiejąc się zanurzył... - ... starannie owiniętą pieczątkę i przystawił ją na swoim podpisie. Z rozczuleniem zauważyłem, że jest to jeszcze stara pieczątka z Republiką, z...
- ... bramy, stwierdzasz, że twój obecny stan uczuciowy można by nazwać rozczuleniem; jesteś rozczulony zmiennością swoich doznań, tym, że wraz z bólem...
- ... tak dużo, że wręcz rozsadzają bilet wizytowy; z prawdziwym przeto rozczuleniem przyjąłem niedawno jeden z nich, stanowiący dowód chwalebnej skromności. Po...
- ... otoczył ich.
- Trzęsie się ze strachu, biedny piesek - powiedział z rozczuleniem gruby pan, dokładnie z przodu oblepiony piaskiem.
- Nie ze strachu... - ... się pod boki, rozpromieniona, zwycięska.
- Nu, nie mówiłam? - rzekła z rozczuleniem. - Jak on to ładnie powiedział: żeby był prawdziwy, żydowski...
Była... - ... Szaha Massuda pojawiał się ciepły, niemal chłopięcy uśmiech. Prawie z rozczuleniem wspominał lato siedemdziesiątego piątego roku, gdy z młodzieńca stał się...
- ... zapadła się wygodnie w fotel, by oddać się szczeremu, bezmiernemu rozczuleniu. Płakała głośno i bardzo rozpaczliwie. Jej wygląd rozdzierał serce. Jednocześnie...
- ... sobie cały dzień, teraz nagle stajała i zmiękła w niespodziewanym rozczuleniu. Udała zdziwienie, kiedy wstał raptem, cały w bąblach, spomiędzy pokrzyw...
- ... sprawę, że młodzież ma już po uszy tych wszystkich "dziadkowych" rozczuleń, ale prawda o tamtych dniach musi przetrwać i stać się...
- ... drogę do swojej dalekiej ojczyzny. Pożegnał się z oficerem bez rozczuleń i bez tkliwości: po męsku podali sobie ręce, a oficer...
- ... zacofany, ale... I z politowaniem ulukrować papieża, żeby wszyscy się rozczulili.
- Nie rozumiemy się - mówię - moim zdaniem lepiej ewangelizować ludzi tak... - ... jednym z foteli, których świetność przypadła na czasy Edwarda Gierka. Rozczulił go dotyk chropowatej, gruzełkowatej tapicerki i chłód poręczy ze startą...
- ... już na bani, a że zalecał się niegdyś do Agny, rozczulił się, słysząc opowieści o nieudanym małżeństwie dziewczyny i dołożył jej...
- ... jakoś nie dotykały.
- Choć rzeczywiście zająłem jego miejsce, żal pozostał - rozczulił się tymczasem Edzio. - Straciłem wtedy wiarę w ludzi. Ludzie to... - ... za starych dobrych czasów - no dzieciństwo mu stanęło przed oczyma - rozczulił się!
LINK B1 do link 22, tytuł: "zalewać robaka to... - ... mimo wszystko trochę mu było żal, że rodzicielce się zmarło. Rozczulił się nad sobą jako nad sierotą do tego stopnia, że...
- ... Zakopanem, i że wschodni, kolorowy znaczek na kopercie dziwnie mnie rozczulił Odpisałem mu zaraz i posłałem swoją fotografię, na co już...
- ... rzadkiej czułości na te aspekty rzeczywistości, o których zapomnieć najłatwiej. Rozczulił mnie do głębi. Wiedzcie, że jestem optymistką z urodzenia. Nie...
- ... Pocałował ciepłe czoło żony. Na chwilę, nawet przy ułomnym oświetleniu, rozczulił go pięknie wykończony obrys ucha, bardzo szlachetny. - Teraz śpij, do...