spotniały
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... życie ma mi być darowane... Twarz jego była promienna, lekko spotniała od ekstazy... Wyszliśmy na górę po schodkach i szybko i...
- ... Wszystko to ukazuje na przemian to twarz diabelską, to boską... spotniałą, czerwoną i nabiegłą krwią - obrosłą tłuszczem, tłuszczem nabrzmiewającym pod działaniem...
- ... wielu żmudnych ćwiczeń, rzeźbienia techniki, wspomnieniem przesłuchań i egzaminów, kiedy spotniałe od tremy palce prawie ślizgały się po klawiaturze, a serce...
- ... stojąc na koźle, patrzył gdzieś przed siebie.
Lejce trzymał w spotniałej garści.
Koń, padając, połamał dyszle.
Josie też zachwiał się na...
- ... dusił i dusił, aż coś warkło w chłopie!
Warkło, trzasło, spotniało!
Coć się stało, Bajdało?
Dmucha w wąsy ze zgrozy, jękiem... - ... Jechałem prosto przed siebie, oślepiony blaskiem miedzianej lampy, zgrzany i spotniały od dziwnego żaru, który szedł od niej. Jechałem nie bacząc...
- ... Wszystkie serca uderzyły żywiej, oczy pochyliły się nad instrumentami, rękojeści spotniały w skurczonych palcach. Sakramentalne słowa oznaczały, że nie będzie już...
- ... wpatrywały się w spracowanych mieszczan, ci zaś topili wzrok w spotniałych kuflach piwa. Jeden z nich czynił to już po raz...
- ... zboże i wszelką zieloność poza granicami miasta, tutaj obsypywał kurzem spotniałych przechodniów, czynił harce ze śmieciami i. lekceważąco ocierał się o...
- ... czuł ostrą woń ozonu, gorący odrzut rękojeści, którą ściskał wtedy spotniałymi palcami, i słyszał skomlenia ludzi, których ciągnął później zdyszany, ziając...
