co mnie może oczyścić. Chyba tylko śmierć. <br>To wszystko, moje kochanie, kończę ten smutny list i całuję Cię, życząc Ci szczęścia. <br>Twoja Sophie<br><br><br>Wrocław, czwartek 1 grudnia, <br>godzina ósma wieczorem<br>W restauracji Grajecka panował zwykły wieczorny bezruch. Księżniczki nocy bezskutecznie wpatrywały się w spracowanych mieszczan, ci zaś topili wzrok w spotniałych kuflach piwa. Jeden z nich czynił to już po raz dziesiąty tego dnia. Był to wachmistrz kryminalny Kurt Smolorz. Na widok swojego szefa uśmiechnął się krzywo, co wzbudziło w Mocku niejasne podejrzenia co do trzeźwości podwładnego. Złocisty napój oddziałał in plus na mimikę twarzy Smolorza, lecz nie na dość ubogą