wezbrany
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... Widziałem - palnął Jurek.
I wszyscy się zaśmieli. A w chłopaku wezbrał wielki gniew, aż zacisnął pięści, że tamci obaj pozwalają tak... - ... tylko do ludzi podobni. Przeklęci, niech będą przeklęci! Pomruk znów wezbrał ponad tłum, lecz ucichł szybko, zgaszony przez trombity. Na rynek...
- ... do ostrowu, stuliliśmy uszy.
Władek, poczuwszy twardy grunt pod nogami, wezbrał jak burza gradowa i wyłonił jednym tchem tyle przekleństw, na... - ... wojnę, Generale...
Ni z tego, ni z owego w Generale wezbrał zimny gniew. Jedną myślą obrócił Zakracę z fotelem przodem do...
- ... w niebie jest spokojna gwiazda.
Wszystkim dobrym cały czar, co wezbrał
na tej ziemi, daję jak alfabet:
pory roku ze złota... - ... Everestu sterczy jako samotna wyspa. To by znaczyło, że woda wezbrała o prawie 9 km; nieprawdopodobieństwo zupełne (szacuje się, że może...
- ... na nią nieznaną pieszczotą, czymś tak delikatnym i przejmującym, że wezbrała jak owoc sokiem oddania. I szept jej był tchnieniem czułości...
- ... i pragnienia
bądź utonęli wędrując wyschniętym korytem rzeki, która nagle wezbrała,
lub też zostali zamordowani przez krajowców.
- A jak to było... - ... gdy różowa krew własna pieniąca się spomiędzy palców przerażonej dłoni wezbrała nagle ciemnością i długotrwałą niepamięcią wszystkiego, co się zdarzyło tamtych...
- ... którą wyłożono środek ulicy, stała się śliska, woda w rynsztokach wezbrała i śmierdziało bardziej niż zwykle. Magwer wciąż jeszcze nie przywykł...
- ... hartowana w niekochaniu miedź!
Oczy płoną, miłosnym nieskalane szałem!
Snem wezbrała mu w skrzydłach niewiadoma płeć,
Kiedy lecąc, sam siebie przemilczał... - ... więc dziwnego, że fala zainteresowania tematami żydowskimi po 1989 roku wezbrała - mówi Ireneusz Socha, muzyk z podkarpackiej Dębicy i inicjator projektu...
- ... dziś jej pieśnią.
- - Spojrzała wzrokiem, który mógł otruć życie.
- - melodia wezbrała, przesiliła się, poniosła w górę.
- ...
Wysokie la, nieosiągalne dla Róży... - ... po czoło. Zadawniona, jątrząca się przez
lata zazdrość o ojca wezbrała w niej na nowo, niwecząc lęk i zmieszanie.
- A ja... - ... w kanapowej poduszce, obleczonej poszewką w żółte kwiatki. W Marcie wezbrała czułość, nieoczekiwana tkliwość. Przyklękła obok związanych rzemieniem foteli, oparła się...
- ... nagły
żal, że to nie on odchodzi.
Jak gwałtowna fala wezbrało w nim pragnienie ucieczki, chęci
zobaczenia swoich. Teraz, natychmiast! I... - ... wczoraj!
* * *
Coś tam mignęło dalekiego
Wbrew niedalekiej wodzie -
Coś tam wezbrało rosistego
W ogrodzie - w ogrodzie!
Coś się spełniło skrzydlatego
Nad... - ... już wstało
i chmurom skrzydła zazielenia.
Już ptactwo piórem szumiącym wezbrało
i Panu chwałę śpiewa niska ziemia...
Zaniesie się strasznym kaszlem... - ... pomyślałam, zwariowałam zupełnie od tego uczucia, które nagle we mnie wezbrało, a Joanna, pani Greffer, nigdy później o tym nie wspomniała...
- ... Byłem nim opity jak topola Wisłą. Raz nawet tak mnie wezbrało, że przypomniałem sobie Amatatora: czy aby nie usłuchać jego rady...
