wstręt
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... co mnie to może obchodzić!" myślał. Dogonił go : chwycił ze wstrętem za skrwawiony rękaw. - Panie! Wiem, gdzie jest pańska garsoniera!! krzyknął...
- ... tym razem stawiała niepojęty opór.
- Co za pomysł - powiedziałam ze wstrętem. - Dlaczego myślałeś, że to ja?
- Stella di mare - mruknął.
- Co... - ... sama poić. Kilka łyków wypił chciwie. Wtem otrząsnął się ze wstrętem. - Nie chce pan?
- Nie.
I znów zwiesił głowę. Potrząsnęła go... - ... Mock.
Jego stryj zamknął drzwi wejściowe i rozejrzał się ze wstrętem. Podszedł do śpiącego i szarpnął go mocno za ramię. Erwin...
- ... tym wszystkim charakterystyczne były rozmaite szczegóły... Na przykład chora ze wstrętem skarżyła się na zapach benzyny, którego w pokoju nie było...
- ... proroctwo jest "żałośliwie-maniakalne". Od głosu Kassandry odwraca się ze wstrętem dobrze odżywiony i lubiący uciechy świata obywatel. Toteż Zdziechowski był...
- ... brzuchem do góry leżące i najeżone nogami i które ze wstrętem brała na śmietniczkę i wyrzucała?"
Jakub cofnął strony: "Ból i... - ... niestarannie sporządzonym manekinie. Major von Gerollis spojrzał na więźnia ze wstrętem; i z równym wstrętem na Kneisela.
- Niech pan siada, panie... - ... wiem, że mam dość.
Dziobię jajecznicę łyżką, bynajmniej nie ze wstrętem, bo widzę, że
jest to wspaniała jajecznica, ale dla mnie... - ... von Gerollis spojrzał na więźnia ze wstrętem; i z równym wstrętem na Kneisela.
- Niech pan siada, panie Toczek - powiedział. I rzucił... - ... stukając kostkami palców o posadzkę. Chłopiec zaczerpnął ciężko powietrza, ze wstrętem ściągnął sznur z szyi i podniósł się z martwego ciała...
- ... jej, że nikt nie patrzy, wdychała woń własnego potu. Ze wstrętem dotykała wilgotnych miejsc i brzydziła się samej siebie. Natychmiast też...
- ... swetry. Gdybyś podarował mu drogą wodę kolońską, wylałby ją ze wstrętem do ścieku. Jak na uczciwego przedstawiciela klasy robotniczej przystało. Nie...
- ... Wyrwała się z tego kościstego, twardego uścisku i odsunęła ze wstrętem. F. podszedł do Witka, skłonił się i uścisnął mu rękę...
- ... to się łączy z pewną cechą psycho-fizjologiczną, tzn. jego wstrętem do wszelkiego ekshibicjonizmu. Powtarzał mi Józef Czapski swoją rozmowę z...
- ... panią szefową zawsze poważałem i poważam!
Ewelina wyminęła go ze wstrętem.
Zaczynało docierać do niej, że jej obecność w cegielni jest... - ... przedostające się do wnętrza płuc. Dziwił się, że ów zawsze wstrętem go przejmujący bulgot flegmy w gardle, owo rzężenie denerwujące minęło...
- ... niż ty nas i my ciebie.
ŚWINTUSIA
odsuwając się ze wstrętem
Wiem teraz, ty jesteś mądry, bo chcesz nim być, jak... - ... zapobieżenia grożącemu strajkowi, po drugiej stronie sceny zaś Barbara ze wstrętem odrzucała umizgi hrabiego Lesia. Gigantyczne dekoracje zasłaniały całkowicie widok na...
- ... kapeluszach. Nie rozmawialiśmy ze sobą. Nie czynili mi też żadnych wstrętów i interesowali się mną tylko o tyle, że od chwili...
