wynurzenie
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... jest? Co to jest?!
Spadły na nich z nocnych wysokości, wynurzyły się z mroku niepuszczy - Legiony.
- Na miłość boską... co to... - ... przez drugą. A wewnątrz - fizyczny, żrący ból.
Stopniowo z chaosu wynurzyły się myśli prawidłowe, ścisłe.
I cóż tu dziobaty? Pionek. Kółko... - ... dnie morza. Wszystko to było zalane wodą. Gdy zaczęła opadać, wynurzyły się wzgórza: Montmartre, Belleville, Wzgórze Świętej Genowefy... A rzecz najważniejsza...
- ... między jedną a drugą uzbecką wioską napotkaliśmy naraz, bo niespodzianie wynurzyły się zza wzniesienia, kilka niewiele od nas starszych dziewcząt, Rosjanek...
- ... patrzyli w pole. Pomruk maszyn zbliżał się. Spoza wzniesienia pagórka wynurzyły się dwa wielkie cielska czołgów.
- Ruscy! - wrzasnęli ludzie.
Tłum zerwał... - ... nieba, jako ogromny puszysty balon czerni, tamte chmury na powrót wynurzyły się z gąszczy i runęły nań z oszałamiającym impetem. Rohanowi...
- ... do twarzy, nasłuchiwałem ustami pachnącego, ciepłego tchnienia.
- Te cztery kobiety wynurzyły się zza wydmy jak nierealne zjawisko, szły wprost na nas... - ... przez nieśmiertelność stał się im równy, przybrał postać węża i wynurzywszy się z wody wydarł Gilgameszowi czarodziejską roślinę. W tej legendzie...
- ... Wziąłem szkło. Mała głowa stała się teraz wyrazista i duża, wynurzywszy się ku mnie z tłumu. Przypomniałem sobie w tym momencie...
- ... zastał ich mozolących się jeszcze nad tą robotą. Zamglone słońce
wynurzywszy się ukazało im bliski brzeg Kaudy. Ale na wyspie nie...
