zadudniły
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... się na niektórych twarzach. Ktoś rzucił pod ścianę tarczę, która zadudniła głucho. Ciasna obręcz otaczająca Spartakusa rozluźniła się. Kilku niezdecydowanych usunęło...
- ... świat. Już ceremonia. Już to potworne - skryte. Rzuciłam twardą grudę - zadudniła. Mróz był i piękne, ostre słońce.
Myślę o wojnie. To... - ... do modlitwy i uderzył nimi w chudą, czarniawą pierś, aż zadudniło.
- Sab, ty wiesz, jesteś moim ojcem i matką, ja i... - ... Dopadł i byłby pił bez końca, gdyby z tyłu nie zadudniło :
- Z drogi, bo fruniesz!
W porę uskoczył. Wózek przemknął obok...
- ... krzyknę. Ferdzia nabrał powietrza do płuc.
- Polek!
- Polek!
- Polek! Echo zadudniło strzeliście w wielkiej hali.
- Widzisz, że jego tu nie ma... - ... słychać było czyjeś kroki, szeleściła trawa, pod nogami trzaskały patyczki zadudniło blisko i ktoś zakaszlał.
Na aleję wyszedł Miś Kunda, zmięty... - ... żywność elegancko za kordon .
Takie jest, towarzysze, moje zdanie. Skończyłem.
Zadudniło równocześnie kilkadziesiąt głosów. Późnym wieczorem Rada Delegatów Robotniczych i Żołnierskich... - ... żelazny piecyk i mżył ogniem. Matka podrzuciła wiórów. W piecyku zadudniło, rura łącząca go z wielkim piecem na chwilę stała się...
- ... trzeba. I nie więcej niż trzeba.
- Prosiłem - echo głosu mężczyzny zadudniło jeszcze głębiej - byś uklęknął.
- A ja mówiłem: spowiadać ci się... - ... strzał.
"Co wy się bawicie?" - wołał Wąskopyski z progu plebanii.
Zadudniło kilka kroków w sieni i słychać było: "Chaim, wszystko w... - ... uprzejmy zwykle Kaziu i nie zdziwił (radośnie)
Rylec. Od progu zadudniło, że kto chce, może iść
ze mną na ryby. Wrzasnęli... - ... wy mi tego nie odbierzecie - łomotnął pięścią w pierś, aż zadudniło.
- Ani myślę - sprostował ochoczo. - Tylko, że tych zasług nieco przyrosło... - ... się mały Perełka. Paragon walnął się pięścią w piersi, aż zadudniło.
- Daję wam słowo detektywa, że nie mogę. - Po chwili dorzuci... - ... w ulicę Stacyjną, która wspinała się pod górę ku kościołowi. Zadudniły koła na bruku okrutnym i to dudnienie wypełniło mglistą dolinę...
- ... przyjaciółki piwnicznych pariasów.
- Przyniosę Ramzesowi mleka i coś do jedzenia - zadudniły stopy Ulki w pustym mieszkaniu.
Niechciany kot z postawionym na... - ... z latarki. Wahał się, w którą stronę uciekać... Ale wnet zadudniły inne kroki. Malarz rozpaczliwie rzucił się w stronę przejścia wiodącego...
- ... dziadka. Na własne oczy widziałem.
Na schodach prowadzących do niszy zadudniły kroki. Wkrótce o ściany obiło się światło latarek, a za... - ... wiatr.
Wierzchołki drzew kołysały się coraz mocniej.
Pierwsze krople deszczu zadudniły o trumnę i zmieszały się ze święconą wodą, którą ksiądz... - ... kierunku i zaklął. Wśród olszyn na wysokim brzegu błysnęły zbroje, zadudniły kopyta. Za moment lewobrzeżna przystań promowa zaroiła się od konnych...
- ... świnią."
Rozdział ósmy
Jak zwykle, o godzinie ósmej zagrały drzwi, zadudniły kroki, zadźwięczały półmiski na bufecie, a potem zrobiło się cicho...
