zamglony
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... zdawała się nic nie poznawać. Szła jak w malignie, z zamglonym, nieobecnym spojrzeniem, w jakimś przerażającym samozatopieniu. Oboje z Krzysiem byli...
- ... są tacy więcej normalni, chyba im się podobam. W tym zamglonym lustrze twoje nogi, mała, największa ozdoba kobiety, są naprawdę zgrabne...
- ... popołudniowe dochmielenie krwi.
- Niosę dla kobiety obraz! - oznajmiła tryumfalnie, z zamglonym uśmieszkiem.
- Rychło w czas. Przecież już po trzeciej. Nie ma... - ... jeden jedyny moment wróciła mi
jasność umysłu.
I leżąc, patrząc zamglonym wzrokiem na nowe igły wbijane z uporem
w głąb mięśni...
- ... a nie słodkim rekinkiem, tak że Wanda, ubierając się przed zamglonym lustrem świętej pamięci matki mojej, była przekonana, iż usidliła mnie...
- ... Wiemy, nadchodzi Jej godzina!
Krwią się zabarwia zwiędła cera,
W zamglonym oku światło drga,
Światełko fosforycznie płonie.
A słupek rośnie w... - ... wchodząc do bramy.
- Zygi!
Odwrócił się. Patrzyła na niego lekko zamglonymi oczami, przez które przebijała bezradność dziecka. W kącikach oczu drżały... - ... za konwojem. „Karatajew patrzył na Piotra swymi poczciwymi oczami, zamglonymi przez łzy, wzywał go do siebie, widocznie chcąc mu coś...
- ... dużej gorączki. Ile myśmy już takich wyleczyły.
Pani Barbara patrzyła zamglonymi oczami i mówiła:
Ja się nie boję. Ja nie mam...
