zarumienienie
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... matki, którego nie może znieść. Zrywa się od
stołu i, zarumieniona z gniewu, wykrzykuje, podniecając się własną niegrzecznością:
- O co ci... - ... chciała już ruszyć w stronę domu, gdy nagle przybiegła Paćka, zarumieniona, chętna i zupełnie inna niż przed chwilą.
- Ja poniosę, proszę... - ... wody... -
powiedziała Helena przerywając ablucje.
- Na dziś wystarczy... Skończone.
I zarumieniona spojrzała na mnie.
0 Helenie dałoby się powtórzyć to samo... - ... rozgarnął na brzuchu fałdy bufiastych szarawarów:
panna Marylka krzyknęła i, zarumieniona aż po włosy ze wstydu, przebiegła na drugą stronę naszej...
- ... rozmowy, może zwierzeń. Zmęczona frontem i jego surowością, trzepała językiem. Zarumieniona od ognia, mieszała kopystką kleistą masę, całą uwagę poświęcając kaszy...
- ... chwilę! Przegnali Krzyżaków! Mów! Mów dalej, co jeszcześ słyszała.
Ofka, zarumieniona z przejęcia, powtarzała wszystkie zasłyszane na mieście wieści. Opowiadała, że... - ... Jurczenko. - Prawda, Zenaido Mojsiejewna?
- Dobrze, ale nie przerywajmy gry - poprosiła zarumieniona jak brzoskwinia panna Kazimiera.
Tekla przyniosła na tacy napełnione już... - ... docencie, tych różnych śladów szuka...
Gerta wniosła rosół. Nalewała powoli, zarumieniona słońcem ze swego ogrodu. Spojrzała na księdza, to znów na... - ... udusić czy pchnąć sztyletem. Oni wszyscy mają sztylety.
Hania weszła zarumieniona od mrozu, osypana śniegiem i jakby czymś rozbawiona.
- Wiecie, oni... - ... tata żartował wesoło i dopytywał o ewentualnych konkurentów, a ona, zarumieniona i szczęśliwa z okazywanego jej zainteresowania, opowiadała o nich zabawnie...
- ... z Paryża, Wiednia, Berlina, Bukaresztu, Budapesztu, Moskwy, Tel Awiwu...
Iw zarumieniona rozkładała je ze skupieniem na stole w salonie i po... - ... uszczęśliwiony - ale będą zdziwieni!
Kiedy auto ruszyło, zwrócił do Istvana zarumienioną twarz i nieśmiało prosił:
- Jak już tutaj jesteśmy, czy nie... - ... radości jak wówczas. Ujrzał pochyloną nad sobą twarz matki, świeżą, zarumienioną od mrozu i pachnącą powietrzem, piękną twarz kobiecą. Przyjechała z...
- ... Na poczesnym miejscu królowała pani Reidernowa, głośna, autorytatywna. Miała nienaturalnie zarumienione policzki, podobno malowała się namiętnie i nieumiejętnie. Jej mąż, treuhender...
- ... promieniowaniem i ciepłem twarz nie wymagała ani grama pudru: delikatnie zarumienione policzki, oczy, w których igrały figlarne iskierki i powietrze, dużo...
- ... Splecione w uścisku ciała, moje nogi owinięte wokół jego bioder, zarumienione policzki i błyszczące jak u rozbawionych dzieci oczy, jego silne...
- ... zagrzebani w pachnącym sianie. Gdyby ktoś spojrzał teraz na ich zarumienione twarze, na niewinnie przymknięte oczy i lekko rozchylone usta, nie...
- ... siedziskach z wiśniowej skóry, oto rozkraja nożem z wygrawerowanym herbem zarumienionego prosiaczka, odkłada nóż na srebrny koziołek i podaje siedzącej obok...
- ... Zresztą pogadamy potem.
Uśmiechnął się i otarł pot z szerokiej, zarumienionej twarzy.
- Tańczymy tańca la-ba-da la-ba-da, la... - ... warstwą błota przypominało kościstą szkapę. Na tym dziwnym zwierzu siedział zarumieniony i pełen werwy Władek, obok zaś stał Mikołaj z głupowatą...
