bez wyjścia. Przykucnął do samej ziemi ze strachu i wtedy ssanie w dołku przestało mu dolegać. Zabił jednego w bramie, później skulony pobiegł do wyjścia. Nad głową obłupał się tynk. Bili z kaemu na ślepo poprzez żelazną furtę. Wyrzucił na ulicę granat i wskoczył do wnętrza frontowej klatki schodowej.<br>"Kiedy łupnie, wydostanę się na ulicę. Będę uciekał pod murem i ostrzeliwał się. Dobrze. Ile dymu! Cisza".<br>W chwili kiedy wychylił ciało szykując się do skoku, powietrze w bramie znowu zgęstniało od kul. Buczały zrykoszetowane pociski. Zrozumiał, że prostokąt światła u wylotu sieni jest dla niego nieosiągalny. Stał sam w obszernym hallu