raptownie. Podmuch wiatru uderzył miękką dłonią w okno. Polek słuchał siebie. Słuchał głuchego bólu, którym ćmił każdy mięsień, każde ścięgno. Ciepłym bólem uciskała kołdra. Szorstki ból wdzierał się do płuc razem z powietrzem. Z bólu przejmującego składał się cały pokój: sufit sosnowy i ściany krzywe, sprzęty i obrazy. Potem wszystko ściemniało. Kiedy się obudził ponownie, ktoś stał w nogach łóżka. Czerwony blask słońca, rozlany na podłodze, wspinał się po nim do góry, wyjmując z przedwieczornego mroku szczupły bark i pochyloną czujnie głowę.<br>- Kajaki? - szepnął Polek.<br>- Aha. Podszedł na palcach, stanął niepewnie u wezgłowia. Patrzył na Polka z dziwną ciekawością i lękiem