dwa słowa: Papa albo Mama.<br>Mama - mówi do śmierci, a Papa - do grobu,<br>I śmieje się... Sen chwieje łbem u próżni żłobu,<br>A ona śmiechu swego nasłuchuje sama...<br><br>Koniec mojej powieści jest ten, że Praścieżka<br>Odbiera sobie życie... W mgle o tym są wzmianki...<br>Ginie świat... Z rodzicami znika lalka - śmieszka.<br>Nic nie ma prócz lusterka i prócz macierzanki.<br><br>Wartoż pisać tę powieść? Baśń wyszła już z mody.<br>Jak krynolina z tęczy!... Módl się do korala<br>O wiersz barwny!... Zszarzałe dusze i ogrody,<br>A mnie wkrótce do lalek poniosą szpitala!<br><br>Wyrwę w biodrach zasklepią, brew wznowią nad okiem,<br>Wargom uśmiech narzucą