fantaści (co pozornie sprzeczne - ludzie bez wyobraźni), którzy strzelają na 150 i więcej metrów ...<br>Podobnie jak poprzednio, emocje zaczynały się jeszcze przed świtem, gdy namiętne gęganie narastało w sposób niepohamowany, by z gwałtownym hukiem unieść się wysoko ponad zasięg strzelb i dźwięczeć jeszcze długo, aż po horyzont, znacząc drogę na żerowiska. Przed zmierzchem natomiast, całe tabuny gęsi wracały z żerowisk równie wysoko jak rankiem, niemal pionowo lądując na stawach. Czekaliśmy wszyscy na mgłę lub deszcz, kiedy to, jak obiecywał nadleśniczy, gęsi latają niżej.<br>I oto ostatniego dnia wieczorem Hubert zesłał i mgłę i mżawkę. Pełni nadziei mokliśmy nad stawem. Pierwsze klucze