Typ tekstu: Książka
Autor: Ziomek Jerzy
Tytuł: Renesans
Rok wydania: 1995
Rok powstania: 1973
Autor: Ziomek Jerzy
Tytuł: Renesans
Rok wydania: 1995
Rok powstania: 1973
nie chramała,
Aleć snadź i z tego gromu
Przedsię na chromem do domu.
Są to ironiczne i gorzkie przytyki do niedbałości tych, co dzierżą ster. Nieprzypadkowo kwestia Plebana kończy się kilku zgromadzonymi na raz przysłowiami, które mają wagę argumentu czerpanego ze zbiorowej mądrości:
W szcześciu mało miej nadzieje,
Bo słabo żnie, kto nie sieje.
A to w obyczaju miewaj:
Ni[g]dy bez wiosła nie pływaj,
A karz sie onych przygodą,
Co sie przelękli tą wodą.
Nie kochaj sie w tej przymówce:
"Da Bóg na piecu, komu chce".
Trzebać wszytkiemu zabieżeć,
Nie wszytko na piecu leżeć.
Bielszy bywa, co sie myje
Aleć snadź i z tego gromu
Przedsię na chromem do domu.
Są to ironiczne i gorzkie przytyki do niedbałości tych, co dzierżą ster. Nieprzypadkowo kwestia Plebana kończy się kilku zgromadzonymi na raz przysłowiami, które mają wagę argumentu czerpanego ze zbiorowej mądrości:
W szcześciu mało miej nadzieje,
Bo słabo żnie, kto nie sieje.
A to w obyczaju miewaj:
Ni[g]dy bez wiosła nie pływaj,
A karz sie onych przygodą,
Co sie przelękli tą wodą.
Nie kochaj sie w tej przymówce:
"Da Bóg na piecu, komu chce".
Trzebać wszytkiemu zabieżeć,
Nie wszytko na piecu leżeć.
Bielszy bywa, co sie myje
nie chramała,<br>Aleć snadź i z tego gromu<br>Przedsię na chromem do domu.</><br><br>Są to ironiczne i gorzkie przytyki do niedbałości tych, co dzierżą ster. Nieprzypadkowo kwestia Plebana kończy się kilku zgromadzonymi na raz przysłowiami, które mają wagę argumentu czerpanego ze zbiorowej mądrości:<br><br><q>W szcześciu mało miej nadzieje,<br>Bo słabo żnie, kto nie sieje.<br>A to w obyczaju miewaj:<br>Ni[g]dy bez wiosła nie pływaj,<br>A karz sie onych przygodą,<br>Co sie przelękli tą wodą.<br>Nie kochaj sie w tej przymówce:<br>"Da Bóg na piecu, komu chce".<br>Trzebać wszytkiemu zabieżeć,<br>Nie wszytko na piecu leżeć.<br>Bielszy bywa, co sie myje
