Biorąc pod uwagę formułę (3) warto jeszcze zastanowić się przez chwilę, dlaczego - skoro jeden eksperyment okazuje się wystarczający do wyciągnięcia pożądanego wniosku według kanonu jedynej różnicy - Mill każe przeprowadzić eksperyment drugi: x ­ A A A ? Nasuwa się pewna próba odpowiedzi na to pytanie.<br> Nietrudno zauważyć, że pozytywny wynik eksperymentu x ­ A A A jest konsekwencją założenia (2), tzn. że tautologią jest formuła:&lt;gap&gt;. Formuła (7) stwarza podstawę do pewnego domysłu na temat roli, jaką w kanonie jedynej różnicy (w wersji Millowskiej) miał pełnić eksperyment x ­ A A A. Można go mianowicie traktować jako weryfikację założenia (2). Gdyby bowiem eksperyment ten dał wynik negatywny