zebraniach senatu dostojni patrycjusze i rycerze, przeznaczając z pustoszejącego skarbca państwowego coraz nowe i coraz większe sumy na zbrojenie nowo zaciężnych wojsk.<br>- Spartakus - powtarzali z przerażeniem bogacze patrząc z trwogą na swych niewolników, którym podejrzanie prostowały się karki i oczy świeciły zuchwalstwem.<br>- Spartakus idzie! - wołały Rzymianki strasząc swe niegrzeczne dzieci.<br>A do świątyń dążyły pochody błagalne, "supplicationes", wznosząc modły o odwrócenie klęski. Kobiety, mężczyźni i dzieci w wieńcach na głowach, z gałązkami wawrzynu w rękach, z ofiarami wina i kadzidła tarzali się u podnóży kosztownych łóż, na których wystawiono posągi bogów i bogiń.<br>Kobiety rozpuszczonymi włosami zamiatały ołtarze, a kapłani wznosząc ku