co głosili prorocy, i różnią się tak pod względem wartości, jak i formy estetycznej. Na ogół prorokom działającym przed okresem niewoli babilońskiej przypisuje się większe znaczenie niż prorokom z okresu po niewoli. Do pierwszych należą: Amos, Ozeasz, Izajasz, Micheasz, Sofoniasz, Nahum i Jeremiasz. Natomiast do drugich zalicza się: Aggeusza, Zachariasza, Abdiasza, Malachiasza i Jonasza. Tym pierwszym nie ustępuje też zupełnie prorok działający obok Ezechiela i Habakuka w czasach niewoli, znany pod imieniem Deutero-Izajasza. Każdy z proroków przez swoje posłannictwo wyrażał własny punkt widzenia i zwracał się przede wszystkim do swoich współczesnych. Jeśli posłannictwo można odnieść również do przyszłych pokoleń, to