wmówiłaby mi pani, że ją siłą zawlokłem do kantorku!<br>- Ze mną by się nie udało - odrzekłam. - Nie jestem Janą.<br>Już leciał do drzwi, aby zasygnalizować, gdzie jest. Znieruchomiał.<br>- Skąd ją znasz?! Ze schodów?!<br>- Nieważne.<br>- Dam pieniądze, mówiłem jej!<br>- O przetargach w sejmie pan słyszał? O wielkiej czci dla dziecka poczętego? Aborcja stała się sprawą narodową, drogi panie. I bardzo kosztowną.<br>Usiadł na brzegu biurka, popatrzył na mnie tępo. Nagle coś go zelektryzowało. Aż wstał.<br>- Znam dobrze jej rodziców - rzekł. - Zrobią wszystko, aby się nie wydało przed ludźmi. Sami ją do lekarza zaprowadzą, chociaż tacy pobożni.<br>- Numer nie przejdzie - powiedziałam. I zablefowałam