rękach. Opiekowała się chorą i starą już matką, choć sama dotknięta była poważnym kalectwem na tle artretycznym. Bardzo przeżyła artykuł opublikowany w „Dzienniku Powszechnym" 28 czerwca 1831 (nr 176) i ukazujący jej syna jako uczestnika grabieży, gwałtów, znęcania się nad ludźmi w płonącym Lubartowie. Napisała odpowiedź, której odpis przesłała Adamowi Jerzemu. Dowodziła, że syn nie mógł wydać rozkazu spalenia Lubartowa, ani brać udziału w napadach rabunkowych – przebywał w dniu tragicznego wydarzenia w Lublinie: „z nielitościwą obojętnością był napisany, wydrukowany i rozesłany ten nieszczęsny artykuł! <gap> Już w różnych krajach, w różnych językach go czytano i podług niego syn mój