zamknął powieki, starając się ułowić jakąś myśl w obolałej, ciężkiej głowie. Gdzieś na dziedzińcu dogasało dzienne życie. Skądś tam wysypał się raptownie suchy dźwięk cymbałów, bardzo rześki i głupio wesoły. W oknie błyskała niebieskim światłem małanka, świadectwo dalekiej burzy.<br>- Pójdę do niej.<br>- Co ty mówisz?<br>- Pójdę do niej... do Paćki.<br>- Aha, rozumiem.<br>- Może chcesz, żebym coś powiedział? W lustrze odbił się znowu podwójny krzyż ramy okiennej. Polek na moment ujrzał przyjaciela uważnie patrzącego wielkimi oczami w jego stronę.<br>- Ja nie wiem - rzekł cicho.<br>- No to już pójdę. Słychać było, że wstał, podszedł do drzwi, człapiąc ociężale bosymi stopami o podłogę i