mi się <br>sama myśl zwłoki. <br><br>- Dwa tygodnie! Czekać dwa tygodnie?! - powtórzyłam <br>ze zdumieniem. <br><br>Adela spojrzała na mnie uważnie z boku i uśmiechnęła <br>się krzywo. <br><br>- Czeka się czasem na różne rzeczy daleko dłużej - powiedziała <br>spokojnie. <br><br>- Ależ ją biją, Adela! Biją ją! <br><br>- O, to będzie musiała znosić jeszcze długo! - wzruszyła <br>ramionami Adela. <br><br>- Ależ ona nie może tego znosić! - krzyknęłam. - Ona <br>tego nie zniesie! <br><br>Adela obrzuciła mnie znowu tym swoim badawczym uważnym <br>spojrzeniem. <br><br>- Ciebie nigdy nikt nie bił? - zapytała nieoczekiwanie. <br><br><br>- Oczywiście, że nie! - rzuciłam zniecierpliwiona. - Ale <br>ona... <br><br>- Hm... - mruknęła Adela - uspokój się. <br>Już ja ci powiadam, że człowiek może dużo znieść. <br>O wiele więcej