w moim sercu. Kiedy Magda wyjechała, a znajomość z Olą okazała się dość szybko nieporozumieniem - wróciłem jak zbity pies na łono Teatru, gdzie wszyscy starzy kumple przyjęli mnie z radością. Ale poczucie wyrządzonej komuś krzywdy nie do naprawienia towarzyszyło mi cały czas i uciekałem od niego w zakrapiane alkoholem imprezy. Alternatywą było znikanie na kilka dni w Krakowie, gdzie mieszkały moje ciotki - siostry mojej matki. Jeden z wujków, Otek, był mi szczególnie bliski - może z uwagi na swoją przeszłość. Z przypadkowej łapanki na ulicy trafił do Oświęcimia, gdzie udało mu się przeżyć i doczekać wyzwolenia obozu. Jego najbliższy przyjaciel w dniu