układ guzków zębów i rozwój kostnego kanału usznego pozwala na zidentyfikowanie i prześledzenie aż do wczesnego paleocenu przodków dzisiejszych małpiatek. Ich początki udokumentowane są jedynie znaleziskami pojedynczych zębów w Ameryce Północnej i północnej Afryce (Altatlasius).<br>Bardziej jednoznaczny zapis datuje się od wczesnego eocenu (Cantius). Małpiatki były wówczas szeroko rozprzestrzenione w Ameryce Północnej i Europie. Znane są z węgli brunatnych Geiseltal koło Halle, z pewnością występowały więc i na obszarze dzisiejszej Polski. Do dziś przetrwały jedynie reliktowe ich grupy, izolowane na Madagaskarze lemury i kontynentalne lorisy tudzież pozbawione siekaczy tarsjusze. W przeciwieństwie do większości zwierząt nadrzewnych (poza kameleonami) typowe naczelne nie wykorzystują