mi wyjazd do Iks, miał na sto procent pewne wiadomości, iż w tamtejszym tajnym kasynie nie pojawili się dotychczas szulerzy z prawdziwego zdarzenia, ładowani frajerzy grali z całkowitym poczuciem bezpieczeństwa. Nie pamiętając o Henryku (pochłaniało mnie wrabianie w konia niejakiego Seweryna) odmówiłem, motywując to mnogością ładowanych frajerów na miejscu: wówczas August, znając moją słabość do prac społecznych (której objawem jest niniejsza opowieść), wyjaśnił mi, że wyjazd do Iks będzie czymś w rodzaju budowy żłobka lub kwesty dla staruszek; w tajnym kasynie bywa typ nazywany Hipolitem, badylarz, właściciel licznych szklarni warzywniczych; człowiek ów stał się iksjańskim królem wczesnego pomidora i ogórka, okazy