humor poprawił mi się od razu. Tak więc jednak okazało się, że nie tyle obawialiśmy się samej fali co raczej tego, że wyślą nas na jakieś koszmarne zadupie, w którym nie będzie żadnego kontaktu z cywilnym światem. Parę miesięcy później dowiedziałem się, że jednym z nielicznych objawów życia cywilnego w Baniosze była kucharka, która gotowała obiady w niedzielę.<br>W końcu, prawie pod sam wieczór przyjechał po nas jakiś gruby i rubaszny sierżant z Olchownicy. Wstałem z łóżka, założyłem na siebie panterkę, założyłem plecak i zacząłem się żegnać z kolegami z sali. Byliśmy ze sobą bardzo zżyci. Przez te kilka tygodni aby