ciasne ściany. Potem przycichał i znów się zaczynał szamotać. Bała się jednak drzwi otworzyć. Ciężko wzdychając wracała na korytarz.<br>Gwar sali stawał się tymczasem coraz donośniejszy. Po Weychercie, który mówił bardzo długo, kilku innych ludzi zabierało głos i po każdym przemówieniu słychać było wrzawę, łomot odsuwanych krzeseł i dźwięk kieliszków. Bankiet miał się ku końcowi. Podawano czarną kawę. Gdy kelnerzy uchylali drzwi, przed starą Jurgeluszką otwierał się na moment widok na prawie całą salę. Zadymiona była bardzo. Większość gości nie siedziała już .na swoich miejscach. Przysiadali się jedni do drugich, niektórzy krążyli dokoła stołu.<br>Jurgeluszka znów przerwała robotę swetra i zajrzała