Typ tekstu: Książka
Autor: Jackowski Aleksander
Tytuł: Polska sztuka ludowa
Rok: 2002
Autor: Jackowski Aleksander
Tytuł: Polska sztuka ludowa
Rok: 2002
oprymami "karakułowemi".
Tkanina
TKACTWO jest zajęciem powszechnym, uprawianym głównie przez kobiety. Umiejętności przekazywano z pokolenia na pokolenie. Do stałego wyposażenia domu należał warsztat tkacki, krosno, na którym wykonywano części ubioru, tkaniny potrzebne w gospodarstwie i do dekoracji wnętrza. Wykorzystywano surowiec miejscowy: len, konopie, wełnę, a od połowy XIX w. bawełnę. Barwniki pozyskiwano z roślin, z kory dębu (kolor czarny i szary), jabłoni, olchy, rezedy (żółty), marzanny (indygo, niebieski), z koszenili, czerwca (czerwień) i składników naturalnych, jak ruda darniowa czy opiłki żelaza. Dopiero pod koniec XIX w. zastąpiono je chemicznymi barwnikami, co pozwoliło poszerzyć gamę barw, uzyskać odcienie bardziej jaskrawe. Wykorzystywano też
Tkanina
TKACTWO jest zajęciem powszechnym, uprawianym głównie przez kobiety. Umiejętności przekazywano z pokolenia na pokolenie. Do stałego wyposażenia domu należał warsztat tkacki, krosno, na którym wykonywano części ubioru, tkaniny potrzebne w gospodarstwie i do dekoracji wnętrza. Wykorzystywano surowiec miejscowy: len, konopie, wełnę, a od połowy XIX w. bawełnę. Barwniki pozyskiwano z roślin, z kory dębu (kolor czarny i szary), jabłoni, olchy, rezedy (żółty), marzanny (indygo, niebieski), z koszenili, czerwca (czerwień) i składników naturalnych, jak ruda darniowa czy opiłki żelaza. Dopiero pod koniec XIX w. zastąpiono je chemicznymi barwnikami, co pozwoliło poszerzyć gamę barw, uzyskać odcienie bardziej jaskrawe. Wykorzystywano też
oprymami "karakułowemi". <br><page nr=228> <br><tit>Tkanina</><br>TKACTWO jest zajęciem powszechnym, uprawianym głównie przez kobiety. Umiejętności przekazywano z pokolenia na pokolenie. Do stałego wyposażenia domu należał warsztat tkacki, krosno, na którym wykonywano części ubioru, tkaniny potrzebne w gospodarstwie i do dekoracji wnętrza. Wykorzystywano surowiec miejscowy: len, konopie, wełnę, a od połowy XIX w. bawełnę. Barwniki pozyskiwano z roślin, z kory dębu (kolor czarny i szary), jabłoni, olchy, rezedy (żółty), marzanny (indygo, niebieski), z koszenili, czerwca (czerwień) i składników naturalnych, jak ruda darniowa czy opiłki żelaza. Dopiero pod koniec XIX w. zastąpiono je chemicznymi barwnikami, co pozwoliło poszerzyć gamę barw, uzyskać odcienie bardziej jaskrawe. Wykorzystywano też
