I kula w łeb. Ty byłabyś donosicielką! Przeklęłabyś tę chwilę. Nie umiałabyś z tym żyć... Ja to analizuję w a... aspekcie osobistym, a ten drugi a... aspekt, aspekt państwowy! Ten drugi... lepiej o tym nie mówić! Daj mi więc żyć tym marnym życiem, jakie prowadzę... Pokochałem twoją córkę... tę moją Beatrycze... Ale nas rozdzieliłaś. Więc poprzestań na tym... Koniec! Kropka! Radca uniósł nakazująco palec do góry, po czym przewrócił się na plecy i zasnął. Otworzył oczy, kiedy w oknach było już widno. Miał potwornie ciężką głowę, a w ustach skołowiaciały język. Nie mógł nim poruszyć, zupełnie jakby był kawałkiem drewna. Dźwignął