z filmów Kurosawy, często stanowiące coś w rodzaju prologu lub finalnego dośpiewania dalszych losów bohaterów dramatu.<br> Kręci się taśma, chwytając piękno świętej góry Fuji San, nad którą obłoki płyną lekko jak morskie łabędzie. Gdzie kwiat wiśni drży, strącając pył deszczowy, jaki opadł nań w wiosenny, słoneczny poranek. Utrwalając piękno Wielkiej Białej Góry, która będzie stała i lśniła nad Japonią sto tysięcy lat...<br> - Sto tysięcy lat to haku sen - mówię.<br> - Yes, yes, Andy San - wybucha babcia Fujimori. Pan to zrozumiał, pan to zrozumiał! - Cieszy się klaszcząc w ręce.<br> Nie mam serca powiedzieć jej, że bardziej niż haku sen myśl mą zaprząta sanju