drgań sprężystych i tonów muzycznych. Napróżno jednak szukano rozwiązania zagadki atomu przez lat dziesiątki, upatrując w nim układ drgający na podobieństwo struny dźwięczącej. Trzeba było zastosowania zupełnie nowych idej, obcych mechanice klasycznej, dla opanowania mechaniki atomu. Nowe idee. zrywające śmiało z tradycją wiekową, wprowadził do spektroskopji w roku 1913 Niels Bohr, o którego pracach szczegółowiej mówić będziemy w jednym z rozdziałów dalszych. Tu wspomnimy tylko, że wprowadzając warunki kwantowe do mechaniki atomu, otrzymał Bohr teoretycznie<br>&lt;gap&gt;<br><br>&lt;page nr=53&gt;<br><br>wszystkie wzory, któreśmy powyżej wypisali i zdołał z całą dokładnością wyliczyć stałą &lt;hi&gt;R&lt;/&gt;. Nowa mechanika atomu potrafiła przewidzieć widmo wodoru ze ścisłością astronomiczną.<br>Nie wszystkie serje