nie przebrzmiały echa walk Legionów Dąbrowskiego, kiedy nadszedł rok 1807, a wraz z nim rozbudzenie nadziei na gest wielkodusznej wdzięczności Napoleona, tym razem już cesarza Francuzów. Aczkolwiek na tronie Księstwa Warszawskiego zasiadł zgodnie z literą Konstytucji 3 Maja król saski Fryderyk August, to jednak rządy nad Wisłą sprawował de facto Bonaparte. Pod jego też sztandary pospieszyła patriotycznie myśląca młodzież wszystkich trzech zaborów, formułując w Warszawie Regiment Lekkokonny Polski Gwardii Cesarza Napoleona. Fakt ten nie tylko wskazywał właściwego suwerena, ale był także kontynuacją tradycji Gwardii Konnej Koronnej obu Wettynów i Stanisława Augusta, jak również w pewnej mierze gwardii lotaryńskiej Stanisława Leszczyńskiego, składającej