młodych", jeśli kto woli). Dla nas nie są ważne organizacyjne konsekwencje tego faktu, istotne jest natomiast, że rozpad ów doprowadził do wyostrzenia i ujednoznacznienia wyborów ideowych w ruchu socjalistycznym. Mówiąc w skrócie - w intelektualnym pejzażu ruchów ideologicznych około r. 1906 powstała sytuacja, w której główne partie polityczne (PPS, SDKP, ND, Bund) skrystalizowały już swoje programy. A były to programy - o czym musimy pamiętać - o bardzo szerokim, przynajmniej w założeniach - zasięgu społecznym. I oto Berent odkrywa, że wszystkie te partie - przyznając się do kontynuacji polskiego ruchu rewolucyjnego od jego początków w XVIII w. - ideę niepodległościową w gruncie rzeczy kwestionują.<br>&lt;hi&gt;RZ&lt;/hi&gt;: Przepraszam najmocniej