w sztuce francuskiej, głównie w architekturze okresu ostatnich Walezjuszy. Jako termin historycznoliteracki "renesans" służył początkowo dla określenia czasów panowania Franciszka I (1515-1547), czasów, w których nastąpiło "odrodzenie literatury dotąd lekceważonej" i "odnowienie studiów starożytnych". W tym znaczeniu termin przyjęty został przez naukę niemiecką i upowszechniony dzięki fundamentalnemu dziełu Jakoba Burckhardta (1818-1897) &lt;name type="tit"&gt;Kultura Odrodzenia we Włoszech&lt;/&gt; (&lt;name type="tit"&gt;Die Kultur der Renaissance in Italien&lt;/&gt;), którego pierwsze wydanie ukazało się w 1860 r. Odrodzenie miało być, wedle Burckhardta, początkiem tzw. ery nowożytnej, przeciwstawionej erze tzw. wieków średnich. Renesans był, zdaniem Burckhardta, odkryciem świata i człowieka, dokonanym dzięki obudzeniu (odrodzeniu) starożytności.<br>Koncepcja Burckhardta wywołała