mówimy, nie ma właściwie zbyt wiele wspólnego z ogłaszanym co pewien czas "kryzysem powieści". Przyszli historycy literatury prawdopodobnie zakwestionują sensowność tego pojęcia. W literaturze XX wieku obserwujemy raczej gruntowne i owocne dla sztuki przeobrażenia. Ani w epoce Tomasza Manna i Marcela Prousta, ani w czasach Alaina Robbe-Grilleta i Michela Butora istnienie powieści nie było zagrożone. Zestawienie dat i tytułów przekonuje, że także w latach siedemdziesiątych świat poznawał utwory interesujące, życzliwie przyjmowane przez krytykę i akceptowane przez publiczność. Są to fakty bezsporne i powszechnie znane. Wspomnę więc tylko, że w okresie tym ukazały się między innymi: Turbot Günthera Grassa, Życie jest