Białorusini, przykrywszy rumiane policzki rozczapierzonymi brodami, chrapał godnie redaktor "Dwutygodnika Dolnośląskiego", tuląc do siebie zerwaną firankę. Koleżanki ciotki Haliny układały starannie na kanapie swoich umęczonych narzeczonych, kominiarz zasnął w objęciach milicjanta. Tylko Sutowicz stał jeszcze, podpierany przez wiernego Kowalskiego, i chrypiał: - Niech żyje para młoda: jej szkoda i jego szkoda! Całujmy się!!! - Po czym padali sobie z Kowalskim w objęcia i całowali się z dubeltówki. W końcu wszyscy pozapominali, gdzie są i z jakiej okazji. Zaczęły im się zwidywać dawne czasy, miejsca, które odeszły w niepamięć, ludzie, których unicestwiono. Za oknem maszerowali żołnierze i miarowy stuk ich butów sprawił, że wszyscy posmutnieli