ceregieli korzystając z gęstego żywopłotu leszczynowego odgradzającego posiadłość cioci Zosi od ogrodu państwa Orzechowskich. Ale mężczyzn w tym domu nie było, albo prawie nie było: w tym "domu kobiet" mieszkała rozwiedziona ciocia, jej stareńka matka, a dla mnie Babunia - wdowa oraz trzecia kobieta - siostra Babuni, sroga i nie lubiana pani Celina. Pani Celina, owszem, miała męża - staruszka, sparaliżowanego od połowy i poruszającego się na wózku inwalidzkim pana Juliusza. Poruszającego się to za dużo powiedziane: jego życie toczyło się między łóżkiem a fotelem w niesamowicie zagraconym pokoju, w którym fotel nie miał jak nawet się obrócić. Służył więc panu Juliuszowi do siedzenia