urokiem. A ona? Ona przecież mówiła mu, że jest nadzwyczajny, sama stworzyła klimat miłosnej obietnicy, a teraz uchylała się od pocałunku. Na gorączkowe wysiłki Gordona odpowiedziała wreszcie jakby z poczuciem winy:<br>- Nie lubię inaczej... Nie umiem...<br>A po chwili dodała:<br>- Pan chciałby wszystko od razu. Tak nie można. Wyjedźmy razem. Chce pan?... Pojedźmy do Bułgarii. To byłoby takie piękne!<br>Gordon, którego zmroziła oziębłość Izoldy, po tych słowach znowu poczuł przypływ nadziei.<br>- Godzisz się na to? Chcesz tego?<br>- Tak... Żeby nie było banalnie. A wie pan, że jeszcze nie jadłam obiadu? Jestem głodna.<br>Pojechali do restauracji. Izolda jadła szybko, kazała dać sobie