Nie.<br>Teraz dopiero się odwrócił i oparł dłońmi o parapet.<br>- Cóż? - powiedział spokojnie. - Nasze drogi rozchodzą się wobec tego. Przechodzisz na drugą stronę. Wątpię, czy się kiedy zejdziemy. Tylko jednemu z nas może być przyznana słuszność.<br>Stał chwilę zamyślony. Na koniec wyprostował się. Podszedł do Maćka i wyciągnął rękę:<br>- Bywaj.<br>Chełmicki z trudem wydobył ze ściśniętego gardła głos. - Bywaj - powiedział cicho.<br>Cała przeszłość, pełna cieni zmarłych przyjaciół i towarzyszy, ogarnęła go naraz przejmującym blaskiem tamtej nadziei i tamtego braterstwa.<br>- Andrzej! - zawołał za odchodzącym.<br>Kossecki zatrzymał się przy drzwiach. Był blady, usta miał zaciśnięte.<br>- Co?<br>- Powiedz... czy ty, ty sam... wierzysz w