aż wreszcie powietrze stało się przejrzyste i wtedy wyjaśniło się, że do nocy jeszcze było daleko i że dopiero zapadał zmierzch. Rozproszona mgła uciekała wzdłuż ulicy, widać było połyskujący bruk i fasady domów. Po większej części w oknach było ciemno i tylko tu i ówdzie za szybami paliły się świece .<br>&lt;page nr=230&gt;<br>Chirurg jednak latarki nie zgasił, oświetlał przed sobą kamienie i kałuże, pomimo to był tak roztargniony i zajęty czym innym, że nie patrzył pod nogi i stąpał właśnie po tych kałużach. W półmroku zapadającego zmierzchu dwie świetliste kropki mknące naprzeciwko niego wyrosły nagle do rozmiarów dwóch reflektorów. Chirurg rozpoznał przód dużej