mu się, że w tłumie dostrzegł znajome pijackie oczka i przybrudzoną koszulę.<br>- Musimy się spotkać i spokojnie porozmawiać. Może wieczorem - spytał w desperacji.<br>- Tak, wieczorem byłoby nieźle. Poznam cię z moim facetem. To zadzwoń. Spotkajmy się na polach - wręczyła mu wizytówkę. - Muszę lecieć, bo studenci czekają.<br>I wskoczyła do tramwaju.<br>Cholera, może ona coś wie - pomyślał i już chciał krzyknąć, ale przypomniał sobie, że nie widzieli się od siedmiu lat. To wszystko nie ma sensu, lepiej wrócić do domu, odespać tę noc. Może zadzwoni. Śmierdzące spalinami powietrze oblepiało twarz. Cień, trochę cienia.<br>Nogi same zaprowadziły go do parku.<br>Ta historia jakoś