przejdziemy do kuchni.<br>Michał wziął torbę i płaszcz. Stanęli niewygodnie i niezręcznie koło kuchennego stołu. <br>- Co ty naprawdę teraz zamierzasz? Po co mi to dajesz?<br>- Bo nie potrzebuję. <br>- Ale wiesz, że ja z tego też nie skorzystam?<br>- Możesz tu wrócić i zacząć życie od nowa.<br>- Z kim? I po co? Chyba, że ty...<br>- Nie. Ja wracam w góry. Niczego nie chcę. Nie myśl, że lekceważę wolę Marty, ale po prostu nie udźwignę tego. Procesy, sądy, wiem przecież jak to u nas wygląda. Do tego stary partyjniak i teraz co? Kamienicznik? To jest wasze, a ja całe życie bym sobie wymawiał, że wziąłem