chory świat Zachodu - pisze w szkicu "Ja, głupi Słowianin" przesycony cywilizacją i skarlały duchowo (nie intelektualnie) otrzymałby coś w rodzaju transfuzji młodej krwi słowiańskiej i naprowadzony zostałby na szlaki wielkiego wewnętrznego odrodzenia". Eksponowano tu oczywiście rolę Polski - odkupicielki narodów. Ten romantyczny mistycyzm, omówiony częściowo w eseju Aliny Kowalczykowej, otwierającym tom "Ciemne drogi szaleństwa" - ma widać jakieś racjonalne jądro, skoro po latach odezwie się w koncepcjach grupy skupionej wokół Buntu Młodych, młodzieży podnoszącej w okresie międzywojennym atrakcyjność polskiej kultury dla Europy. Charakterystyczne są tu zwłaszcza słowa Kazimierza Studentowicza: "W tym położeniu geograficznym co Polska może istnieć tylko naród wielki, mocarstwowy, o własnej