dorwę do życia. Mówię otwarcie, że długo to trwać nie będzie. Nie boję się śmierci, tylko chciałbym ujrzeć jeszcze jedną transformację mojej osoby - raz przejść się po ulicach waszego miasta. Wyjść z tej przeklętej dziury tak, jak niegdyś wychodziłem z Towru.<br> Mordercy syczą z wymierzonymi w niego sztyletami<br><br>SCENA DRUGA<br> Ciż sami. Przez drzwi w głębi wchodzi Florestan i nie zdejmując kapelusza zbliża się ku kanapie z tyłu. Podchodzi i opiera się obiema rękami o poręcz. Ani Zabawnisia, ani Tatiana nie odwracają się. Tatiana robi robótkę.<br> Zabawnisia okazuje zdenerwowanie<br> FLORESTAN<br>Przepraszam, że się spóźniłem. Wygrałem wielki mecz tenisowy i musiałem się przebrać