rodzimej ludności zamieszkującej ziemie dzisiejszej Polski rozpowszechnił się w ciągu trzynastego stulecia przed naszą erą zwyczaj palenia zmarłych. Wynikał on z wiary w niezależną od ciała niematerialną duszę. wierzono, że paląc zmarłego uwalnia się jego duszę z rozkładającego się ciała, by mogła ona, oczyszczona przez ogień, osiągnąć wieczność i nieśmiertelność.&lt;/&gt;<br>Cmentarzyska ciałopalne na ziemiach Polski zakładane były w owych czasach najczęściej na piaszczystych wyniosłościach, które chronić je miały przed skutkami powodzi.<br>Większość grobów budowano w ten sposób, że do jamy wykopanej w ziemi składano w glinianym naczyniu, które dzisiaj nazywamy urną lub popielnicą, spalone na stosie rozdrobnione kości nieboszczyka. Wraz z